A Page Long One Sentence

Aslında, büyük uğraşlar gerektiren özverili bir çalışma sonunda vücuda getirilen Türk Uzay Kurumunun kuruluşunun 10. Yıl dönümü olan ve birkaç ay önce çeşitli etkinliklerle kutlanılan 27 Ağustos tarihinde, Kanuni döneminden sonra dikkate şayan bir gelişme kaydedemeyen ve sürekli göz ardı edilerek yaptıklarıyla maalesef ilgi çekemeyen lakin dünden bugüne Türk bilim dünyasının kalbi kabul edilen ve binyıldan daha uzun süre özellikle bu bölgede bilimim öncülüğünü üstlenen, dünya üzerinde toprakları iki kıtaya yayılmış tek şehir olan İstanbul’da düzenlenmesi planlanan ama toplantıya Ankara, Erzurum, İzmir gibi çeşitli illerden gelerek katılacak olan ve toplantının olmazsa olmazları arasında su götürmez bir gerçeklikle kabul edilen birkaç önemli katılımcıdan kaynaklanan ve acilen çözüme bağlanması gereken bazı teknik ve maddi aksilikler yüzünden İstanbul Üniversitesinin açılışının 550. Yılı olması hasebiyle ancak üç gün önce yaklaşık yüz kadar âlimin çok yoğun ilgisi ve katılımıyla başlayabilen ve Türkiye Cumhuriyeti devletinin geleceğini ve bu geleceği oluşturması beklenen yeni nesillerin hayatlarını şekillendirecek ve tümüyle değiştirecek olan toplantıda alınan kararlar doğrultusunda, öncelikle asırlarca durmak nedir bilmeden hem askeri alanda hem de bilimsel çalışmalarda milletlere efendilik eden ve her yeniliğin altında imzası bulunan bu milletin uzun yıllardır kanayan yarası olan deprem tehlikesi ve onun sonuçlarından ve riskinden uzak olduğu bilenen ve sağanak yağmuru, ağır kış şartları ve ağaçlar devirip evler yıkan rüzgarıyla ünlü Anadolu’da coğrafi konumu itibariyle hava şartlarından az etkileneceği düşünülen büyük İslam düşünürü Mevlana’nın şehri Konya’da sadece hava tahmin balonu ve gözlem uydusu gibi bilimsel amaçlı roketlerin ve diğer gezegenlere ve de galaksilere veri toplamak ve resim çekmek için gönderilecek çeşitli uzay araçlarının yörüngeye ve dış uzaya gönderileceği bir uzay üssü kurulmasına sonrada kendi uydularımızın ve uzaya insan gönderebilmek için üretilmesi amaçlanan mekiklerin, burada bu teknolojiyi üretmek için her türlü gerekli potansiyele ve güce sahip Türkiye’de, senelerdir hayalini kurduğumuz kendimize ait tesislerde üretilerek bu uyduların ve diğer araçların fırlatılmasından ve yörüngeye başarılı bir şekilde oturtulmasından sonra, kontrollerinin başkent olması münasebetiyle ve gerekli teftişlerin hiç aksamadan yapılabileceği düşüncesiyle kurtuluş savaşından önce küçük bir kasaba iken savaşın kazanılmasına müteakip hızla yeni kurulan Türk devletine yaraşır modern bir anakent haline getirilen Ankara’da bir zamanlar bu iş için kurulan ve yıllardır atıl durumda bekletilen ancak geçtiğimiz birkaç yılda tekrar yenilenerek hizmete sokulan tesisteki, hayatlarının büyük bir bölümünü bu konuyu milli bir dava gibi kabul ederek başarmak için her şeyi yapmış, çok fazla bedel ödemiş ve ülkenin en saygın üniversiteleri olarak kabul gören Boğaziçi Üniversitesi, Orta Doğu Teknik Üniversitesi, İstanbul Teknik Üniversitesi, Bilkent İhsan Doğramacı Üniversitesi gibi çeşitli üniversitelerde uzun yıllardır öğrenci yetiştirerek hocalık yapan akademisyenlere, seneler önce yurtdışına; köklü bir geçmişe sahip ve uzay bilimi konusunda Amerikan Uzay Ajansı NASA vasıtasıyla derin bir bilgi birikimine sahip Amerikan Harvard Üniversitesi, Newton, Stephan Hawking, Robert Hooke ve Herbert Spenser gibi tarihin en becerikli ve en bilinen mucitlerini, doktorlarını, fencilerini ve sosyal bilimcilerini yetiştiren İngiliz Oxford Üniversitesi ve dünyanın sadece en zekilerinin kabul edildiği, en önemli mühendislik üniversitelerinden biri olan Massachusetts Institute of Technology; M.I. T gibi başı çeken üniversitelere gönderilerek bu konuda uzmanlaşmaları hedeflenen ve yıllarca bu işi en iyi şekilde yürüten şirketlerde çalışarak muazzam deneyimler kazanan Türk mühendislerine ve uzay fiziği konusunda uzman deneyimli fizikçilere, uçak, mekik tasarımı, mekanik,  matematik ve bunlar gibi daha nice ayrı ve özel çalışılması gerekilen diğer dallardan bilim adamlarına devredilmesine karar verilmiştir.