Yıllardır özellikle üniversiteyi kazandıktan sonra bi de Erzurum'u kazandıktan sonra ilk yıl Enes ile yaptığım deliliği saymazsak kar memleketinde kar'a nerdeyse dokunmamıştım bile. Sonra mezun oldum birilerinin gözünde büyümüştüm artık daha ağır başlı olmalıymışım ekmeğimi kazanmalıymışım neyse bu saçmalıkların çoğu yüzünden büyümek zorunda kaldım ve bunu kendimi harap ederek yaptım maalesef kendime verdiğim zarardan zerre kadar bile haberdar olmadan. Bunu tam anlamıştım ki birde baktım "Mehmetcik" olmuşum asker arkadaşlarımın deyimiyle "*Poşet ya da Mehmet" -cik- siz.
2009 yılında üniveristeyi bitirip İstanbula geri göndüm ve öyle ahım şahım bir kış geçirmedim, kar bile yağmadı denilebilir. 2010 yılında tam 2 hafta süren bir kar yağışı tecrübe ettim fakat o zamanda çalışmaktan dışarı çıkamamıştım, çıktığımda ise tamamen tükenmiştim :) ve tabiki de o sene de kar'ın tadnı çıkarma keyfini kaçırdım. 2011 yılı kışında askerdim, vatanı kurtarmaktan karla oynamayı vakti geçin kara dokunacak saniye bile bulamadım ama bu sene 2012 kışı izinde olmam hasebiyle de olsa gerek olaganüstü geçiyor keyfimce dışarı kaçıyorum, çocukları benimle birlikte dışarı çıkmaları için delirtiyorum, anneleri benden nefret ediyor -harika bir duygu-, annem babamla dilediğim kafar resim çekiliyorum ve artık eşim de benimle kar oynayacak cesareti gösterebiliyor her ne kadar onu karlara yatırıp yuvarlanmayı ne kadar sevdiğimi bilsede sanki biraz gerçek ben oluyorum.
Ne kadar da güzel, kendini tanımak ve kendin olmak.
Bu arada Poşet tabiri askerde uzun dönem askerler tarafından kısa dönemlerle dalga geçmek için kullanılan bir tabirdir.
No comments:
Post a Comment